«Γονείς, ξυπνήστε! Μαγαρίζουν τα παιδιά σας!»
Ένας ολόκληρος χρόνος πέρασε από τη ζοφερή εκείνη ημέρα που ψηφίστηκε στη Βουλή των Ελλήνων το επαίσχυντο νομοσχέδιο για τον «γάμο» των ομοφυλόφιλων. Ένα νομοσχέδιο, που ενώ η αντισυνταγματικότητα που το περιβάλλει αποτελεί βαθύ όνειδος για την Ελληνική κοινωνία, τις επιπτώσεις του σε κοινωνικό, πολιτικό και πνευματικό επίπεδο φαίνεται πως πολλοί μέχρι σήμερα δεν έχουν δυστυχώς αντιληφθεί. Ή έτσι θέλουμε τουλάχιστον να πιστεύουμε, καθώς σε διαφορετική περίπτωση, οι παρατηρηθείσες σιωπή και απραξία του λαού είναι αδικαιολόγητες, συνενοχικές και συνεπώς, κατακριτέες.
Το εν λόγω νομοσχέδιο αποτελούσε εξ αρχής έναν καλοσχηματισμένο και ευπαρουσίαστο «Δούρειο Ίππο», καθώς, όπως εκ των υστέρων αλλά αναμενόμενα αποδείχθηκε, άλλος ήταν ο αυτοσκοπός. Άλλωστε, ήταν τοις πάσι γνωστό πως ουδείς λόγος υπήρχε για τη ψήφισή του, καθώς όλα τα κοινωνικά δικαιώματα που υποτίθεται πως διεκδικούσαν με αυτό τα ομόφυλα ζευγάρια εξασφαλίζονταν από το ήδη θεσμοθετημένο σύμφωνο συμβίωσης . Όλα εκτός από ένα: το δικαίωμά τους στην τεκνοθεσία.
Να υπενθυμίσουμε στο σημείο αυτό πως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) είχε επισήμως αποφανθεί πως, ενώ η ψήφιση του εν λόγω νομοσχεδίου δεν καθίσταται υποχρεωτική για τα κράτη – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αν μία χώρα αποφασίσει ωστόσο αυτοβούλως να προβεί σε αυτήν, τότε αυτομάτως αποδέχεται και τις ανάλογες τροποποιήσεις των αντίστοιχων διατάξεων περί υιοθεσίας εντός γάμου, που έως ώρας αφορούσαν αποκλειστικά στα ετερόφυλα ζευγάρια. Μία απόφαση που διευκρινίζει ρητώς πως δεν υφίσταται «γάμος» ομόφυλων χωρίς δικαίωμα στην τεκνοθεσία και επομένως, το δικαίωμα αυτό θα ήταν άμεσα συνεπαγόμενο της ψήφισης του νομοσχεδίου.
Αυτό βέβαια δεν αποτελεί έκπληξη για κανέναν. Αν μελετήσουμε, άλλωστε, τα επιχειρήματα που πρόβαλλαν εξ αρχής όσοι διαφωνούσαν με την ψήφιση του νομοσχεδίου, θα διαπιστώσουμε πως η πλειοψηφία τους αφορούσε: α) στο γεγονός πως η πράξη της υιοθεσίας οφείλει να αποσκοπεί στο συμφέρον των προς υιοθεσία παιδιών και όχι να αποτελεί απλώς ένα .. τετράγωνο στο to – do list των «κατορθωμάτων» των σύγχρονων «δικαιωματιστών», που περιμένει να τσεκαριστεί και ακολούθως: β) στην προστασία των παιδιών μας από την ελαφρότητα της σύγχρονης αυτής ιδεολογίας και υποκουλτούρας.
Αν θέλουμε, όμως, να εμβαθύνουμε προς τη ρίζα του προβλήματος, δε θα πρέπει να παραβλέψουμε και το υπόβαθρο επί του οποίου συμβαίνουν όλα τα παραπάνω. Βρισκόμαστε σε μία εποχή που τα παιδιά μας απειλούνται από παντού. Οι περιπτώσεις ενδοοικογενειακής και ενδοσχολικής βίας έχουν αυξηθεί κατακόρυφα, η οικογένεια κινδυνεύει να χάσει την ιερότητά της και τα παιδιά εκτίθενται διαρκώς σε λανθασμένα πρότυπα. Η σεξουαλική «διαπαιδαγώγηση» έχει ήδη κάνει την εμφάνισή της στα σχολεία, η παραδειγματική παρουσία του δασκάλου σε αυτά απειλείται πλέον από … drag queens, ενώ το μυρίπνοο μάθημα των Θρησκευτικών αντικαθίσταται από την άοσμη «Ηθική». Και στο αποκορύφωμα όλων, η απόφαση της κυβέρνησης να παρέχει νομικά τη δυνατότητα σε παιδιά άνω των 15 ετών να προβαίνουν στην αλλαγή του φύλου τους, χωρίς καν τη γονική τους συναίνεση.
Ωστόσο, με το παρόν νομοσχέδιο, η πολύπλευρη αυτή απειλή επεκτείνεται σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό. Ήδη η παρένθετη μητρότητα από «έγκλημα που δύναται να υπαχθεί σε ποινικώς κολάσιμη συμπεριφορά οργανωμένου εγκλήματος (trafficking)» (βλ. απόφαση μεικτής επιτροπής Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Οκτώβριος 2023) τείνει να γίνει μόδα και πολύ σύντομα και καριέρα, ενώ σε χώρες του εξωτερικού, όπου το νομοσχέδιο έχει από μακρού χρόνου ψηφιστεί, οι ψυχολογικές επιπτώσεις που παρατηρούνται στα παιδιά από τη συγκατοίκηση και «ανατροφή» τους από ομόφυλα ζευγάρια έχουν αυξηθεί συντριπτικά. Εξίσου, όμως, ανησυχητική καθίσταται και η εκθετική αύξηση των καταγεγραμμένων ποσοστών ενδοοικογενειακής βίας και κακοποίησης – σεξουαλικής και μη – των ανήλικων τέκνων από τους ομόφυλους «γονείς» τους.
Στον τόσο έντονο, λοιπόν, κίνδυνο στον οποίο εκτίθενται καθημερινώς τα παιδιά μας από την ίδια, πρωτίστως, την κυβέρνηση, η οποία έχει επανειλημμένως αποδείξει το μηδαμινό ενδιαφέρον της γι’ αυτά, αλλά και την άνεση με την οποία τα ξεπουλά και τα θυσιάζει, με σκοπό τη δική της επιβίωση και ανέλιξη, η ισχυρότερη αντίσταση που δύναται να προβληθεί οφείλει να προέλθει κυρίως από τους ίδιους τους γονείς! Οι γονείς είναι αυτοί που πρώτοι οφείλουν να αντιδράσουν, να ξεσηκωθούν και να υψώσουν τείχος, για να διαφυλάξουν την ιερότητα της οικογένειας και να προστατεύσουν τα παιδιά από όλους όσοι επιδιώκουν με κάθε τρόπο να βλάψουν τη σωματική και ψυχική ακεραιότητα και αθωότητά τους!
Γι’ αυτό και η βαθύτερη προτροπή μας δε μπορεί να είναι άλλη, παρά μία φράση του Εθναποστόλου Πατροκοσμά, την οποία παραθέτουμε με μία ειλικρινή υποβόσκουσα ελπίδα πως ο λαός θα αφυπνιστεί από τον λήθαργο και θα αναγκάσει τους κυβερνώντες να αποσύρουν το νομοσχέδιο που ευτελίζει την Ελληνική οικογένεια και προσβάλλει σε βάθος την αξιοπρέπεια του Έθνους μας: «Γονείς, ξυπνήστε! Μαγαρίζουν τα παιδιά σας»!
Δέσποινα Γκουγιάννου, Υπεύθυνη Τομέα Οικογένειας Νεολαίας ΝΙΚΗΣ